Filosofoa eta zientzialaria

Ramon Llullen Zientziaren arbolaren (1635) edizio baten orrialde argiztatua. Grabatua. J. Bedmar/Iberfoto

Llull ez zen gaztaroan Erdi Aroko unibertsitateen eskolastikan hezi. Autodidakta izan zen. Bera izan zen filosofiaz, teologiaz eta zientziaz herriaren hizkuntzan (katalanez, bere kasuan) idatzi zuten Europako lehen intelektualetako bat. Ikerlaria, dibulgatzailea, polemista eta kontziliagarria. Artearen ikuspegitik, diziplina berriak balira bezala, erakarpen metodologikoak egin zituen astronomian, geometrian, medikuntzan eta abarretan. Sistema konbinatorioaren (gaur egun informatikaren oinarria dena) eta holismoaren (zientzien interdiziplinatasuna eta osaketa) aitzindaria izan zen, eta horiek defendatu zituen bere Arbre de la ciència edo Zientziaren arbola lanean. Zientzia erabat fantastikoak edo esoterikoak, alkimia, adibidez, errefusatu zituen, baina astrologiatik hurbil dagoen astronomiari protagonismoa eman zion, eta baita kabala hebraitarrari ere. Bere pentsaera, utopikotzat har daiteke, mundu hobea eraikitzeko borondate argia erakusten duelako.

 

Ramon Llullen aipamenen

 
«Amorruaren ondorioz, borondateak askatasuna galtzen du, eta deliberazioak ulermena galtzen du»
 

Ramon Llull mezuak

 
Ramon Llullek ez ohiko indarra erakutsi zuen: laurogei urte baino gehiago bizi izan zen eta 250 liburu baino gehiago idatzi zituen.
 

Azken sorkuntzak